تاثیر تمرین مقاومتی فزاینده بر غلظت سرمی واسپین و برخی شاخص های التهابی در موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: واسپین (مهارگر پروتئاز سرین مشتق از بافت چربی احشایی) به تازگی به عنوان آدیپوسیتوکینی جدید با اثرات افزایش حساسیت انسولینی شناسایی شده است. اطلاعات اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت سرمی واسپین وجود دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی واسپین و برخی از شاخص های التهابی بود.   مواد و روش ها: 16 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 19±288 گرم به طور تصادفی به گروه های شاهد و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان را (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. وزن بدن، غلظت سرمی گلوکز، انسولین، واسپین، اینترلوکین-6 il-6) )، پروتئین واکنشی c (crp) و عامل نکروز توموری آلفا ( tnf- α ) اندازه گیری شد.   یافته ها: پس از 4 هفته تمرین مقاومتی سطوح سرمی واسپین در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری پایین تر بود (05/0 p< ). تمرین مقاومتی سطوح سرمی il-6 ، crp و tnf- α را در گروه تجربی در مقایسه با گروه شاهد به طور معناداری کاهش داد (05/0 p< ). نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که تمرین مقاومتی می تواند موجب کاهش سطوح سرمی واسپین هم راه با کاهش سطوح شاخص های التهابی گردد. کاهش سطوح سرمی واسپین ممکن است پاسخی تعدیلی به بهبود حساسیت انسولینی و کاهش سطوح شاخص های التهابی در موش های صحرایی تمرین کرده باشد